حال و هوای مستی مان را از سر پراند و رفت پیمانه را زمین زد و رفت/ پروانه شد به روزنه ی در نگاه کرد / روح از عذاب پیله دنیا رهاند و رفت/ هرچند غنچه بود و نگاهش پر از غزل/با برگ های یخ زده مرثیه خواند و رفت/ می گفت زندگی نفسش را بریده است/لبخند زد به دور و بر خویش ناگهان غم های روی شانه خود تکاند و رفت/زیباترین ستاره خوش یمن قصه ها افلاک را به ماتم عظما کشاند و رفت/
آدرس آرامگاه :
بهشت رضا
