و براى میّت دعا کند و بگوید:
اللّٰهُمَّ آنِسْ وَحْشَتَهُ، وَارْحَمْ غُرْبَتَهُ، وَأَسْكِنْ رَوْعَتَهُ، وَصِلْ وَحْدَتَهُ، وَأَسْكِنْ إِلَيْهِ مِنْ رَحْمَتِكَ رَحْمَةً يَسْتَغْنِي بِها عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِواكَ، وَاحْشُرْهُ مَعَ مَنْ كانَ يَتَوَلَّاهُ.
خدایا وحشتش را انس بخش و به غربتش رحم کن و هراسش را آرام نما و به تنهایی‌اش برس و از رحمتت به او آرامش ده، رحمتی که به آن از رحمت غیر تو بی‌نیاز گردد و او را با هر که با او دوستی می‌کرده، محشور کن.
چون مردم از کنار قبر بازگشتند، کسی که به میت سزاوارتر است، برگشتنش را به تأخیر اندازد و به او مهربانی کند و اگر مقام تقیه نباشد به صدای بلند بگوید:
يا فُلان بن فُلان (اسم میّت و پدر او را ببرد) اللّٰهُ رَبُّكَ، وَمُحَمَّدٌ نَبِيُّكَ، وَالْقُرْآنُ كِتابُكَ، وَالْكَعْبَةُ قِبْلَتُكَ، وَعَلِيٌّ إِمامُكَ وَ الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ، (و نام ببرد ائمّه را یک‌یک) أَئِمَّتُكَ، أَئِمَّةُ الْهُدَىٰ الْأَبْرَارُ.
ای فلانی پسر فلانی (اسم میّت و پدر او را ببرد) خدا پروردگار تو است و محمّد پیامبرت و قرآن کتابت و کعبه قبله‌ات و علی امام تو است و حسن و حسین امامان تو هستند (و نام ببرد ائمّه را یک‌یک) امامان هدایتگر نیکوکار.
