جبهه برای غلامرضای جوان تبلور حقیقت بود. او در نامه هایش چنین می نوشت : « درجبهه تبلور حقیقت را می توان یافت. من چه برایتان بگویم. بیایید و حقایق را از نزدیک لمس کنید.»
تبلور حقیقت
به گزارش نوید شاهد خراسان جنوبی،شهید غلامرضا ضابطی همزمان با آغاز فصل مهرگان و بازگشایی مدارس، روز بیست و دوم مهرماه سال 1341 در روستای باغان از توابع شهرستان خوسف در خانواده ای زحمتکش و متدین دیده به جهان گشود. علیرغم اینکه والدین او سواد چندانی نداشتند، ولی نهایت تلاششان را برای تربیت و تحصیل فرزندشان به کار بردند تا وی فردی مفید و تلاشگر برای جامعه و کشورش باشد.
خصوصیات اخلاقی
در همین راستا، شهید غلامرضا ضابطی به تحصیل ادامه داد و در حین فراگیری علم، مؤدبانه و با احترام خاصی به والدینش در امور کشاورزی کمک می کرد. دوران ابتدائی، راهنمائی و متوسطه را در روستای زادگاهش و شهرستان خوسف به تحصیل مشغول شد. در دوران تحصیل به همه احترام می گذاشت و با همه مهربان بود. همکلاسیها و معلمین او را دوست داشتند و معلمین وی از رفتار شایسته اش تعریف و تمجید می کردند. ادب و شخصیتش از او فردی ساخت که مورد احترام و تکریم همگان واقع شده و بستگان وی، شیفته رفتار و اخلاقش بودند و قلب ایشان مالامال از محبت او شده بود. علاوه بر اینکه در کار کشاورزی به کمک پدرش می رفت، گاهی به کار بنایی نیز مشغول می شد، تا از این طریق کمک خرجی برای تحصیل خود داشته باشد.
شهید غلامرضا ضابطی، همیشه دوست داشت حق برجامعه حکمفرما شده و به کسی ظلمی روا نگردد. از ظلم کردن به مظلوم بسیار آشفته و مکدّر می شد. دوران ستمشاهی به همراه دوستانش در اعتصابات مدرسه و مخالفت با رژیم منحوس پهلوی شرکت می کرد. در مجالس و محافل مذهبی نیز حضوری فعال داشت.
جبهه تبلور حقیقت
پس از اخذ دیپلم، بیش از5 ماه به کار کشاورزی پرداخت و بعد از آن برای گذراندن خدمت زیر پرچم، از طریق ارتش عازم کرمان شده و سپس به میادین نبرد حق علیه باطل اعزام شد. غلامرضا به مدت 18 ماه در جبهه ها، به نبرد با دشمن بعثی پرداخت و درعملیاتهای متعددی، از آنجمله عملیات بدر در جزیره مجنون حضور داشت. او در نامه هایش چنین می نوشت : « درجبهه تبلور حقیقت را می توان یافت. من چه برایتان بگویم. بیائید و حقایق را از نزدیک لمس کنید.» برای حضور دوستان و آشنایان در جبهه تلاش می کرد و مشوق ایشان بود.
شهادت
سرانجام شهید غلامرضا ضابطی، روز دوازدهم شهریور 1364 در منطقه اشنویه، براثر اصابت گلوله توپ زخمی و از آنجا به بیمارستان اشنویه و سپس ارومیه و در نهایت به بیمارستان تبریز اعزام شد. اما اقدامات پزشکی در مورد ایشان مثمرثمر واقع نشده و بالاخره روز بیست و چهارم شهریور 1364 ندای حق را لبیک گفته و با خیل عظیم شهیدان، ره دوست را در پیش گرفت و به فیض شهادت نایل گردید. روحش شاد و یادش گرامی.
منبع : اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی
