نام پدر: حاج محمد
تاریخ شهادت : ۱۳۵۹/۷/۲۳
زندگینامه
احمد در روزهای آخر مهر 59 در سال 1322 در یک خانواده ای مذهبی و متدین و در شهری که فرزندی از ثلاله پاک رسول الله در آن آرمیده و مأمن هزاران هزار از زائران پاک و دلباخته حریم امامت و ولایت است دیده به جهان گشود هنوز 6 بهار از عمر پربرکتش نگذشته بود که از نعمت وجود پدری مهربان وزحمتکش محروم ودرهمان کودکی گرد غبار یتیمی بر سرورویش نشست در دامان پر از مهر مادری پرورش یافت که هم برایش مادر بود وهم پدر.
هرچه بزرگتر می‌شد غم بی پدری را به خوبی احساس می‌کرد و به خوبی می‌دانست که چه روزهای سختی را درپیش دارد ولی از آنجا که خداوند برادری مهربان و فهیم به او عنایت کرده بود توانست تحت سرپرستی او امکان ادامه تحصیل یابد و با پشتکار و علاقه ای که داشت توانست تاسال چهارم نظام قدیم ادامه تحصیل دهد احمد بسیار مهربان و عطوف و دلسوز برای خانواده‌اش بود.
او مرتب به مجالس مذهبی می‌رفت و اخلاق و رفتارش بسیار مؤدبانه و متین و در اجتماع نیز با همه دوستانش و با مردم رئوف بود. به طوری که با خوش رفتاری‌هایی که داشت همه او را دوست می‌داشتند. پس از طی دوران جوانی در سال 46 به عشق خدمت درکشوری که محبت به اهل بیت درمیان مسلمانان وشیعیان واقعی امام زمان (عج) موج می‌زد به استخدام ارتش درآمد گرچه زمان استخدامش در دوران پراز ظلم طاغوت بود ولی در رعایت قوانین شرعی ومقررات بسیار فردی دقیق بود خدمت در لشکر 77 همیشه پیروز خراسان برایش افتخار بود. او با اولین حملات جنگی رژیم عراق به ایران اسلامی به منطقه جنگی اعزام گردید، هنگام اعزام فرزندانش در مدرسه بودند هرچه از ایشان خواسته شد که قدری تأمل کند تا بچه‌ها از مدرسه برگردند وبا آن‌ها خداحافظی کند قبول نکرد وفقط گفت آنهارا به خدامی سپارم ومن باید به دنبال انجام وظیفه خطیری بروم که به من سپرده شده وهرچه سریع‌تر باید حرکت نمایم. او رفت و دیگر برنگشت ودرهمان اعزام اول بر اثر انهدام تانک در ۱۳۵۹/۷/۲۳ به درجهٔ رفیع شهادت نایل گردید. از او سه پسر و یک دختر به یادگار مانده است
