پدرم
رفتنِ تو
زخمی ست عمیق،
که گذشته، حال و آینده را به هم
پیوند میزند.
این پیوند، یک گِرِه کور دارد،
که با دستان هیچ کس،
باز شدنی نیست.
چرا که پای گذشته در میان است.
پای خاطرات؛
که در لا به لای گِرِه،
سردرگم اند.
در لایه های زمان، به سختی در گذرند.
تنها عشق، درک میکند حالِ مَرا.
زمان، درک میکند گفته های مَرا.
تو؛ که در دلم جای داری، میفهمی.
و آینده ای؛
که رنجی عمیق تر را تداوم می‌بخشد.
آدرس آرامگاه :
باغ رضوان بلوک۲ قطعه۱۴
