امروز میتونید با هدایای زیر، روح این عزیز سفر کرده را شاد کنید
روح شادروان
علیصفدر عزیزی
را
در ثواب بیش از دو میلیارد صلوات سهیم کنید
حاج علیصفدر
عزیزی
کد یادبود :
6005342
با کلیک بر روی دکمه های زیر،در مراسم ختم شرکت نمایید
p:0
به جهت شادی روح همه ملتمسین این محفل به ویژه روح شادروان
علیصفدر عزیزی
اگر فقط سه دقیقه فرصت دارید
، با گوش دادن به صوت یک صفحه از قرآن
(صوت و متن در همین صفحه ظاهر میشود)
در ثواب ختم قرآن به نیت آمرزش همه اموات حاضر در این محفل به ویژه
شادروان
علیصفدر عزیزی
سهیم شوید
هدیه یک صفحه قرآن
0
هدیه ثواب
زیارت قبرستان بقیع و زیارت و نماز در مسجد النبی و حرم امام رضا(ع)
به روح
شادروان علیصفدر عزیزی
الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم
1
10
50
100
500
1000
فاتحه
40
تعداد
فاتحه
را انتخاب کنید
رَحِمَ اللهُ مَن یَقرُ الفاتحه مَعَ الصَلَوات
1
10
50
100
500
1000
هشتاد و اندی سالِ قبل ، در روزهایی نه چندان مشابه با روزهای امروز ، در سال ۱۳۱۳ دیدگانش به روی دنیایی آکنده از غم و شادی و سختی و آسانی گشوده شد...
از همان اَوانِ جوانی ، همان روزهایی که هنوز پینه های ریز و درشت، بر روی دستانش جا خوش نکرده بودند ، کار کرد و کار کرد ! نه که فکر کنید چون مردانِ به اصطلاح مرد امروزی بود که ماهیچه هایشان جز برای دست در جیب دیگران کردن ، حرکت نمیکند ، نه! کار از نوع کارگری! همینقدر شریف! همینقدر بی آلایش!
روزها و ماه ها و سال ها از پی هم آمد و رفت...
حال ، این بزرگ مردِ زحمتکش صاحب خانه و خانواده شده بود.
فرزندانی که ذاتشان بی شباهت به ذاتِ پاکِ پدرشان نبود.
پدر داستانِ ما، با همان عشق و ایمانِ نشسته در وجودش، فرزندانی را بالغ کرد، که جز افتخار و سربلندی هیچ لکه ی سیاهی در پرونده شان یافت نمیشد.
فرزند ارشدش چهار سال محبوسِ دستِ رژیم بعثی عراق بود. اینکه این شریرانِ زمان چگونه عرصه را بر این جوان تنگ کردند بماند...
دیگر فرزندش مسیری سر راست برای سوق به سوی بهشت یافت و پر کشید و شهید شد...
فرزندان دیگر نیز، هر کدام به نحوی، درس های آموخته شده توسط پدرشان را پس میدادند و خدمت میکردند به جامعه و وطنشان...
یکی معلم بود و دیگری پاسدارِ آرمان و آرزوهای انقلابی!
و دخترانی که دست پرورده ی همان پدر بودند و جامه ی صبر و شکیبایی ذره ای به تنشان بزرگی نمیکرد!
این سال های آخر هم مونسش دانه های تسبیح بود و قرآنی که آرام بخش قلبش بود...
سواد خوانداری و نوشتاری نداشت...
سوادش در قلبش تعبیه شده بود. آنچنان خط های مزین به کلمات قرآنی را دنبال میکرد که گویی با هر کلمه روانه ی دیاری دیگر شده است...
نهالِ ایمانِ پیرمردِ زحمتکشِ ما آنقدر قد بلند کرده بود که در برابر هرگونه طوفانِ سختی و بلا ، فرود نمی آمد و سربلند و مقتدر می ایستاد...
حال که درباره اش مینویسیم او نیست...
با همان اقتدار همیشگی اش و قلبی سرخ راهی سفری دور و دراز شده است...
او که جایش در کنار شهیدش امن و راحت است...ماییم و دلتنگی و جای خالی و انگشتری که درخشِشِ عقیقش، گاهی اشکمان را در می آورد.