مادر، چشم و چراغ خانه است. خانه بدون مادر روح، نور و روشنایی ندارد. وقتی عزیزی را از دست می دهیم، عزیزی مثل مادر که عمر و جوانی اش را به پای فرزندش گذاشته است، تنها دلخوشی مان سنگ قبری می شود که پنجشنبه ها بر سر مزارش رفته و روحش را با خواندن فاتحه و صلواتی شاد کنیم.
