در چهلمین روز درگذشت پدرم عرضه میدارم: مرگ موهبتی است الهی، که به قامت هر موجود زنده‌ای می‌نشیند.
بشریت از این قاعده مستثنی نیست و ما نیز از آن غافل هستیم.
چه سخت است باورش، تحملش، جدا شدنش و ندیدنش.
ولی چه می‌شود کرد، باید در برابر مشیت الهی سر تسلیم فرود آورد.
و فقط یاد و خاطرات او جاودانه در دل دوستدارانش باقی خواهد ماند.
امید که در جوار رحمت پروردگار آسوده و آرام بیارامد و از آمرزش حضرت حق بهره‌مند شوند.
