عمه جان مادر دوم مابود که مهربانی و سخاوتش بیشتر از مادر مان نباشد، کمتر نیست. اکنون که این گوهر گرانبها از میان ما رفته و جای خالیش احساس می شود، قدر او را بیشتر می دانیم و به یاد او می گرییم! اما افسوس که این گریه ها هرگز لحظه ای او را دوباره بر نخواهد گرداند که به نشانه ی قدردانی از زحماتش، حداقل بر دستانش بوسه زنیم. عمه ی عزیزم نمی دانی که جای خالیت چه قدر در بین ما احساس می شود. کاش بودی و دوباره با همان نگاه مهربانت به ما میگفتی که چیزی نیست و ما آرام میشدیم....
آدرس آرامگاه :
گلزار خرمی
