تا پدر بود دلم خانه و ماوایی داشت
مرحمی بود پدر،او دل دریایی داشت
تا پدر بود چراغ دل ما روشن بود
گرمی دست پدر عالم و دنیایی داشت
تا پدر بود همه ی پشت و پناهم شده بود
تا پدر رفت،دلم غصه و تنهایی داشت
تا پدر رفت،شکست قامت تنهایی ما
تا پدر بود دراین خانه چه غوغایی داشت
پدرم رفت،چه تنها شده ام با دل خود
در شگفتم که این مرد چه معنایی داشت
آدرس آرامگاه :
شهریار-رضی آباد
