« «گرچه دیگر ما نمی بینیم گل روی تو را»»
««خاطراتت را در این غمخانه مهمان میکنیم»»
««گوهر یک دانه ام، نازنینم، مادرم»»
««تا ابد یاد تو را در سینه پنهان میکنم»»
حاجیه خانم پروین دخت ارجمند ، مادری دلسوز و مهربان ، همسری فداکار ، انسانی احترام گذار و قوم دوست و نیکوکار ، مهربان ترین آدمی که دور و اطرافمان دیدیم. ما چه سعادتمند که سالها کنارت بودیم. از مهرت ، از قلبت ، از بخششت ، از بیانات گهربارت آموختیم ، جایت را با چه کلماتی پر کنیم که آرام شویم ، صورت خندانت را با چه خنده ای دیگر جایگزین کنیم.بی ریا بودنت در امور نیکوکاری و خیرخواهانه با چه آسمانی و دریایی مقایسه کنیم که یاد بگیرند ساده و مطیع حق باشند.تنها دلیل دور هم بودنمان با تو بود و ناگهان چه بی نصیب ماندیم.نه گریه هایمان آراممان میکند نه سکوتمان.تنها یاد خاطرات با تو بودن و خندیدن با تو ، صورتمان را به لبخند وامیدارد و اشک به بدرقه آن همه خاطره ، بی امان سیلاب میشود.جایت را با هیچکس و هیچ نامی پر نخواهیم کرد جز نام حق ، یادت بر قلبمان و بر جانمان جاودانه میماند.
روحت شاد و یادت گرامی باد
آدرس آرامگاه :
رضوانیه فسا، آرامگاه خانوادگی مرحوم علی خان ارجمند
