به روز مرگ چو تابوت من روان باشد/
گمان مبر که مرا درد اين جهان باشد/
براي من مگري و مگو ای دريغ دريغ/
به دوغ ديو درافتي دريغ آن باشد/
جنازه ام چو ببيني مگو فراق فراق/
مرا وصال و ملاقات آن زمان باشد/
مرا به گور سپاري مگو وداع وداع/
که گور پرده جمعيت جنان باشد/
فروشدن چو بديدي برآمدن بنگر/
غروب شمس و قمر را چرا زبان باشد/
تو را غروب نمايد ولي شروق بود/
لحد چو حبس نمايد خلاص جان باشد/
کدام دانه فرورفت در زمين که نرست/
چرا به دانه انسانت اين گمان باشد/
کدام دلو فرورفت و پر برون نامد/
ز چاه يوسف جان را چرا فغان باشد/
دهان چو بستي از اين سوي آن طرف بگشا/
که هاي هوي تو در جو لامکان باشد
از طرف :
بازماندگان مرحومه (طالب زاده، سعیدی کمال، فودازی)
