روزها رفت و گذشت و در اندیشه باز آمدنتان ،لحظه ها طی شد و مُرد!
و در نهایت ناباوری، باورمان شده که دیگر نیستید! دیگر نمی آیید!
از قوی بودن خسته ام, دوست دارم تمام فصل های دلتنگی را به اَبدیتی فراموش شده بسپارم.
در لابلای روزمرگی های روز های درگُذر, گاهی باید توقفی کرد و یادی کنیم از پدر و مادر خواهر عزیزم «یادتان گرامی»
از طرف :
نوید قناعت
لطفا شکیبا باشید