شادروان عبدالمجید ستوده

پشتم به تو گرم است. نمی‏دانم اگر تو نبودی، زبانم چطور می‏چرخید، صدایت نزنم! راستش را بخواهی، گاهی، حتی وقتی با تو کاری ندارم، برای دل خودم صدایت می‏زنم؛ بابا! آن‏قدر با دست‏هایت انس گرفته‏ ام که گاهی دلم لک می‏زند، دستانم را بگیری. هر بار دستانم را می‏گیری، خیالم راحت می‏شود؛ می‏دانم که هوایم را داری و من میان ازدحام غریبی، گم نمی‏شوم و تو هیچ وقت دستم را رها نمی‏کنی …

آدرس آرامگاه : شیراز آستان مقدس امامزاده ابراهیم

تعداد بازدید : 275

اشتراک گذاری

برای کپی کردن آدرس این صفحه روی دکمه کلیک نمایید

ارسال به شبکه های اجتماعی

اینستاگرام

واتس اپ

تلگرام

توئیتر

سروش

ایتا

شادروان عبدالمجید ستوده

هدیه یک صفحه قرآن

صلوات شمار

فاتحه