در سوگ فرزندمان، مصطفی مهربان
روز ۲۳ خرداد ۱۴۰۳، روزی بود که دنیا برای ما تیره شد، روزی که قلب‌مان شکافت و روح‌مان زخمی عمیق برداشت. فرزند عزیزمان، مصطفی مهربان، نور دیده‌مان، شادی‌بخش روزهای‌مان، دعوت حق را لبیک گفت و پرکشید به آسمان‌ها.
ما پدر و مادری هستیم که ثمره‌ی عمرمان را به خاک سپردیم. مصطفی فقط یک پسر نبود، او تمام دنیای ما بود.
صدای خنده‌هایش هنوز در گوش‌مان می‌پیچد. نگاه مهربانش، صداقت قلبش، محبت بی‌منتش، و آن ادب و وقاری که در وجودش موج می‌زد، همیشه در یادمان خواهد ماند.
او از همان کودکی دل همه را می‌برد؛ با دل پاکش، با لبخندی که درد را دوا می‌کرد، با رفتار مهربانش حتی با کسانی که او را نمی‌شناختند. همیشه مراقب دل ما بود. وقتی ناراحت بودیم، دل‌داری‌مان می‌داد. وقتی خسته بودیم، امیدمان می‌شد.
با بودنش زندگی رنگ داشت، معنا داشت، نفس کشیدن معنا داشت...
و حالا با رفتنش، هر روز، هر ساعت، هر لحظه، جای خالی‌اش را حس می‌کنیم. خانه‌مان ساکت‌تر شده، دل‌مان بی‌قرارتر. اشک، مهمان همیشگی چشم‌های‌مان است و یادش، تنها مرهم قلب‌های زخمی‌مان.
اما ما پدر و مادری هستیم که هرچند دل‌مان شکسته، اما سرمان را به آسمان بلند می‌کنیم و می‌گوییم:
الهی رضا برضاک... یا رب، امانتی را که دادی با عشق پذیرفتیم و حالا با درد، اما با تسلیم، به تو بازگرداندیم. مصطفی‌مان را در جوار رحمتت بپذیر و نور و آرامش ابدی‌ات را نصیب او کن.
فرزند نازنینمان، مصطفی مهربان
تا آخرین لحظه زندگی‌مان، یادت در دل‌مان زنده خواهد ماند
و تا همیشه به داشتن تو افتخار می‌کنیم
آدرس آرامگاه :
نهبندان،مصلی
از طرف :
پدرو مادر داغدیده
لطفا شکیبا باشید