شهید حسین ثقفی فر به تاریخ 3/4/1342 در روستای غنی آباد از توابع شهرستان بشرویه متولد و در تاریخ 25/10/1365 حین عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه به فیض شهادت نائل شد.
شهید حسین ثقفی فر به تاریخ 3/4/1342 در روستای غنی آباد از توابع شهرستان بشرویه در خانواده ای مذهبی و متدین دیده به جهان گشود. در دوران کودکیش، با دست نوازش و تربیت والدین بزرگ شد. مهر و محبت خانواده در روستای محروم و کویری زادگاهش، از او انسانی زبده و آبدیده ساخت.
شهید حسین ثقفی فر، علاقه زیادی به تحصیل علم داشت و توانست دیپلم خود را با موفقیت به پایان برساند وبعد از دیپلم به عضویت رسمی سپاه درآمد. با توجه به استعداد و علاقه وافر او به درس، توانست در رشته پزشکی قبول شود. در دوران تحصیل خود نمرات عالی کسب می کرد و به عنوان یکی از نفرات برتر کلاس بود. وی حدود 18 ماه را برای گذراندن دوران تحصیل خود، در اصفهان زندگی کرد. ولی شور حضور در جبهه، او را واله و شیدا کرده بود.
اوقات فراغت خود را در کارهای کشاورزی و دامداری به پدر کمک می کرد. او انسانی وارسته و با معنویتها خو گرفته بود. نمازش را همیشه در مسجد به جماعت می خواند. در دل شب راز و نیازهای عاشقانه با معبود خود داشت. در اذکار شبانه خود با اشک و زاری، درخواست تنها آرزویش را از خداوند می کرد. تنها آرزویش شهادت در راه خدا بود. وی نسبت به انجام فرائض دینی دقیق بود و نسبت به پرداخت خمس خود خیلی دقت داشت. درجلسات مذهبی مداحی می کرد وعاشق اهل بیت(ع) بود.
شهید حسین ثقفی فر، قبل از انقلاب در کار پخش اعلامیه و پوستر از هیچ کوششی فروگذار نبود، بطوری که هنگام عزیمت به بشرویه و حمل کیفش که پر از اعلامیه بود، به دست مزدوران پهلوی افتاد و به زندان رفته و مورد شکنجه قرارگرفت.
مدتهای مدیدی را در جبهه گذراند و در چندین نوبت به مناطق جنگی اعزام شد. درسال 1362 ازدواج کرد که حاصل این ازدواج یک پسربود. هنوز 15 روز بیشتر از ازدواجش نگذشته بود که عشق حضور در جبهه، او را به مناطق جنگی کشاند. بعد از رشادت های بسیار و حضور متمادی در صحنه های کارزار با صدامیان کافر، بالاخره در تاریخ 25/10/1365 حین عملیات افتخار آفرین کربلای 5 در منطقه شلمچه به فیض شهادت نائل شد.
به گفته همسرش؛ برای آخرین بار که می خواست به جبهه برود، پسرچهارماهه اش را بغل کرد و بوسید و در این هنگام، فرزندش اولین لبخند را به او زد. او مسرور و خوشحال از لبخند جگر گوشه اش، مرتب به او نگاه می کرد و وی را می بوسید. مشخص بود که دیگر برنخواهد گشت.
آرزوی علو درجات و همنشینی با ائمه اطهار(ع) برای این شهید پرافتخار میهن. روحش شاد و یادش گرامی.
منبع : اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی
