حيدر خسروى، فرزند حاجى، در 10 شهريور 1337 در روستاى هندوالان بيرجند و در خانواده اى اهل تسنّن به دنيا آمد. در كودكى براى آموختن قرآن به مكتبخانه رفت. مدرّس ايشان فردى روحانى بود كه از حيدر بسيار رضايت داشت و از زيركى او تعريف مى كرد.
زندگینامه شهید حیدر خسروی
نویدشاهد: حيدر خسروى، فرزند حاجى، در 10 شهريور 1337 در روستاى هندوالان بيرجند و در خانواده اى اهل تسنّن به دنيا آمد.
در كودكى براى آموختن قرآن به مكتبخانه رفت. مدرّس ايشان فردى روحانى بود كه از حيدر بسيار رضايت داشت و از زيركى او تعريف مى كرد.
قرائت و صوت لحن قرآن ايشان در نزد همگان زبانزد بود. تحصيلات ابتدايى را تا سوم دبستان در زادگاه خود خواند و به علّت نبود امكانات، تحصيل را تا مقطع ديپلم در تهران ادامه داد. او دوران يازده تا هيجده سالگى را در تهران نزد دايى خويش به كار و تحصيل مشغول بود. در حين تحصيل با سازمان پيكار با بى سوادى همكارى داشت. سپس وارد دانشكده افسرى هوانيروز تهران شد و بعد از پايان دوره با اخذ درجه ستوان سومى از شيراز فارغ التحصيل شد و سپس به لشكر زاهدان (تيپ 2 خاش) انتقال يافت.
در اين دوران يكى از اقوام دورش - به نام مهناز خزاعى زاده - را به همسرى انتخاب و مراسم عقد را در بيرجند برگزار كرد.
تحت تأثير حوادث انقلاب كاملاً متحوّل شده بود و اين تغيير و تحوّل آن قدر زياد بود كه در هنگام جنگ با شنيدن مارش پيروزى جنگ، اشك شوق مى ريخت.
بيشترين مطالعات حيدر خسروى مطالعه كتابهاى علمى بود.
اوّلين سفارش وى پرداختن به نماز و روزه و اهميّت ندادن به دنيا بود و همواره ديگران را به معنوّيات و صبر و بردبارى توصيه می كرد.
نظر وى در مورد جنگ اين بود كه مى گفت: «ميهن و مملكت ما مورد هجوم دشمن واقع شده است و ما بايد از آن دفاع كنيم.» با همين انگيزه به جبهه رفت.
صبور و متوكّل بر خداوند بود. خدمت به ميهن اسلامى و شهادت از آرزوهاى حيدر بود.
برادر ايشان مى گويد: «شهيد گرانقدر در طى دوران خدمتش مسئوليتهاى فراوانى داشت. فرمانده گروهان رزمى تيپ خاش، فرمانده گروهانهاى آموزشى، معاون گردان آموزشى و نيز دوره تخريب و خنثى سازى مين و مواد انفجارى را گذراند و متخصص شد. نزديك به پنج سال در جبهه ها حضور مداوم داشت.»
حيدر خسروى در 24 دى 1365 در جبهه سومار بر اثر بمباران هوايى به شهادت رسيد و پيكر پاكش در زادگاهش به خاك سپرده شد. از وى دو دختر به نامهاى سميّه (متولد 1362) و ساميه (1363) به يادگار مانده است.
منبع: فرهنگنامه جاودانه های تاریخ/ زندگینامه فرماندهان شهید استان خراسان
