۲۲آذر رسید و یک‌سال از غم نبودنت گذشت.
غمی که نه کم شد و نه کهنه!
این روزها با آمدن کرونا افزون بر غمی که در سینه داریم، غم دوری از عزیزان و ندیدنشان نیز دلتنگی ما را بیشتر کرده است؛ مادرِ عزیز! تو خانواده دوست بودی و مردم‌دار، اگر بودی، حتما آزرده می‌شدی.
کرونا جولان می‌دهد و ترک‌تازی می‌کند، مجبوریم یادبودت را مجازی برگزار کنیم، یاد عزیزی که خودش نیست ولی یادش و غم نبودنش، هیچ‌وقت نه کاسته شد و نه مجازی.
ما هنوز دلتنگ تو و به یادت هستیم.
مادر تو چه؟ آیا به یادمان هستی؟ دلت برای ما تنگ نشده؟!
بدان، هرچند در فضای مجازی یادبودت را برگزار می‌کنیم ولی واقعی دلتنگ تو هستیم و یادت در خاطر ما تا ابد زنده است.
صلواتی و فاتحه‌ای نثار می‌کنیم برای آرامش روح بزرگ تو و دل تنگ خودمان...
به یادمان باش و برای ما دعاکن...
آدرس آرامگاه :
مسجد صاحب الزمان جنب مقبره آیت الله
