یک سال است طنین صدای گرم اذان و نماز و ذکر اول وقت با صفایتان درفضای خانه نمی‌پیچد، و ناباورانه جای خالیتان رانگاه می‌کنیم و به آستانه درچشم دوخته‌ایم. اما افسوس دیگر سعادت دیدارتان را نخواهیم داشت. ای کاش می‌توانستیم احساسمان را از بزرگواری، ایثار، پاکی، صداقت و دلسوزی‌تان وصف نماییم.
