قال امیرالمومنین علیه السلام:
إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِي الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا يَسُدُّهَا شَيْءٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.
هرگاه عالمی بمیرد، رخنه ای جبران ناپذیر در اسلام ایجاد می شود كه تا روز قيامت هيچ چيز آن را فرو نمى پوشد.
نیمه شعبان سی و سومین سالگشت توامان میلاد و رحلت عالم وارسته، مرحوم آیه الله مجتهدزاده "قدس سره" از راه رسید.
سالهاست که برای تمامی یادگاران و بازماندگان نسبی و سببی آن عالم ربانی، فقیه و زاهد صمدانی، خاطره شیرین میلاد قطب عالم امکان، با یاد و بزرگداشت آن منتظِرِ واقعی حضرتش، گره خورده است.
در دوران خلع لباس استبداد پهلوی اول، آن مرحوم با ارائه گواهی "تصدیق اجتهاد" در اوایل سنین جوانی در پایتخت و استان مازندران از سنگر روحانیت آن چنان دفاعی به عمل آورد که نه تنها قادر به خلع لباس مقدس روحانیت از ایشان استبداد رضاخانی نگردید، بلکه با توکل به عنایت حضرت حق و شجاعتی بی نظیر، اولین و بزرگترین حوزه علیمه منطقه غرب مازندران و شرق گیلان را در شهرستان تنکابن تاسیس نموده و با نهایت ورع، فارغ البال از دل بستگی های حلال و متعارف عالمان زمانه، در اوج مناعت طبع و زهدی واقعا کم نظیر، امورات گسترده حوزه علمیه و اعزام مبلغ به مساجد شهرستان و حومه و رفع نیاز از مساکین منطقه را معجزه وار ساماندهی می نمودند.
آن مرحوم که بعد از رحلتش پرده از برخی تشرفاتشان محضر مبارک حجت زمان حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف توسط بعضی ثقات محلی برداشته شد، در اوج شهرت گمنام زیست و از هر گونه آرایه های مطابق شان و متعارف بزرگان دینی هم عصرشان احتراز و اجتناب می ورزید.
آری باید اعتراف کنیم؛
این سبک زیستن، فقط هنر شاگردانِ عالم و عاملِ مکتب امام صادق علیه السلام است و بس که مشمول این جمله از مناجات دلربای حضرت مولی الوحدین می باشد:
«إِلَهِی کَفَى بِی عِزّاً أَنْ أَکُونَ لَکَ عَبْداً وَ کَفَى بِی فَخْراً أَنْ تَکُونَ لِی رِبّا»
خداى من مرا همين عزت بس كه بنده تو باشم و همين سربلندى‌ام بس كه تو پروردگار من باشى.
آری عاشَ سعیداً و ماتَ سعیداً
آدرس آرامگاه :
قم قبرستان نو
