چگونه نبودنت را باور کنیم..
ندیدنت را...
چگونه از یاد ببریم...
لبخند لبانت را...
تو نیستی و جای خالیت...
چراغی که دیگر هیج گاه روشن نخواهد شد..
چه ناباورانه پَر کشیدی..
چقدر آرام و معصوم رفتی...
درست مثل بودنت...
ولی چه کنیم که روزهای دلتنگیمان را به یاد خاطراتت، به نام خوبیها و مهربانیهایت، با دلی سیهپوش سپری میکنیم
و تحمل میکنیم بار غمی که تا ابد بر دلمان سنگینی میکند.
با عرض سلام و ادب خدمت دوستان گرامی؛ به مناسبت درگذشت پدر دلسوز،زحمتکش و خوش قلب، شادروان رمضان احمدی تماجانی، مجلس فاتحهای به صورت مجازی برگزار میکنیم.
لطفا با نثار فاتحه و صلوات، ثوابش را به روح آن مرحوم، پدر بزرگوارش و اموات خودتان هدیه کنید.