زندگینامه :
محمدعلی از نظامیان دوران ستم شاهی بود که به دلیل اقدامات انقلابی، دائم در حال جابجایی توسط حکومت بود و در دورانی حتی به آذربایجان شرقی تبعید شده بود .
در همان سال اولین فرزند آن ها ، #علی در اول شهریور سال 1341 هجری شمسی در خانواده ای مذهبی در آذرشهر چشم به دنیا گشود .
علی دوران نوجوانی خود را در محله نازی آباد تهران سپری کرد و فارغ التحصیل مدرسه دارالفنون تهران بود . از موفقیت های او کسب رتبه در مسابقات برق شهر تهران بود .
او که نوجوانی خودساخته بود و همزمان با تحصیل به هر روشی جهت کسب روزی حلال تلاش می کرد ، در 16 سالگی و در دیماه سال 1357 ( حدود یکماه قبل از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران) پدر را با خرابکاری و آتش سوزی عمدی ساختمان محل خدمت توسط ساواک به صورت شهادت گونه ای از دست داد .
پس از انقلاب به عضویت در نهاد مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آمد و همزمان با شروع جنگ تحمیلی ، قریب به ۱۰ سال در جبهه های جنوب و غرب کشور به مجاهدت پرداخت ، به طوری که بارها تا مرز شهادت پیش رفت .
در سال 1363 علی ، فاطمه را از پدر وی خواستگاری کرد و زندگی عاشقانه خود را شروع نمودند و قسمت قابل توجهی از زندگی آنها به همراه فرزندانشان در منطقه جنگی کردستان در دهه 60 و 70 بود .
او که از ناحیه های مختلف جسمی و روانی در جنگ تحمیلی دارای جراحت شده و به درجه جانبازی نائل گردیده بود ، در اواخر دهه هشتاد پس از بازنشستگی به توصیه پزشکان باید تهران را ترک می کرد . اما دلیل اصلی تصمیم علی برای خروج از تهران خودش نبود ، بلکه مادرش بود !
علی با مشاهده شروع دوران پیری مادرش و نیاز به حمایت از او ، شاهرود ( شهر سکونت مادرش) را انتخاب نمود و تا پایان عمر مادرش عاشقانه به او خدمت می کرد .
به اذعان همه اقوام و آشنایان ، علی بسیار با محبت ، خوش سخن و مردمدار بود .
او که ارادت خاصی به اهل بیت علیهم السلام داشت ، با تاصی از ایشان محرومان را فراموش نمی کرد و به صورت علنی و مخفیانه خانواده های بی بضاعت و بی سرپرست را مورد حمایت خود قرار داده بود .
وی سرانجام در سحرگاه روز 28 شهریور ماه سال 1401 هـ.ش در بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود بر اثر سکته قلبی درگذشت .
از او یک پسر و دو دختر به یادگار مانده است .
آدرس آرامگاه :
روستای زرین آباد شهرستان دامغان
