به من هر دم نوای دل زند بانگ #
چه خوش باشد از این غمخانه رستن...
چه دردیست در میان جمع بودن # ولی در گوشه ای تنها نشستن...
برای دیگران چون کوه بودن # ولی در چشم خود آرام شکستن...
به رسم دوستی دستی فشردم # ولی با هر سخن قلبم شکستن...
به نزد معشوق چون سنگ خاموش # ولی در بطن خود غوغا نشستن... #
به غربت از دوستان بر خاک سپردن # ولی بر دل امید خانه بستن...
به من هر دم نوای دل زند بانگ #
چه خوش باشد از این غمخانه رستن...
لطفا شکیبا باشید