یک سال است که طنین صدای گرمت در فضای مدرسه نمی پیچید وناباورانه جای خالیت را نگاه می کنیم. وبه آستانه در چشم دوخته ایم اما افسوس دیگر سعادت دیدار تو را نخواهیم داشت. ای کاش می توانستیم احساسهایمان را بیان کنیم. اگر دریاها جوهر و درختان جملگی قلم گردند بازهم نمی توانیم بزرگواری، فداکاری، وایثارت را ای معلم بر صفحه ی کاغذ بنگریم.
